Θα είναι η πρώτη Ελληνίδα που θα συμμετάσχει σ’ έναν «αγώνα ζωής», που ονειρεύονται πολλοί αθλητές και μη, τον διεθνή υπερ-μαραθώνιο ορεινού τρεξίματος (trail running) 300 χιλιομέτρων στο Νεπάλ, Solokhumbu trail, σε υψόμετρο που φτάνει τα 5500 μέτρα. Είναι μια σχετικά νέα και με πολλές απαιτήσεις αθλητική διοργάνωση, από τις πολλές που διεξάγονται στη χώρα για αθλητές trail running βουνού και ορειβάτες, χαρακτηριστικό της οποίας είναι οι αντίξοες συνθήκες και οι δυσκολίες διαβίωσης. 
Πρόκειται για την 46χρονη Ναταλία Παπουνίδου, Ελληνίδα από τον Καύκασο, μητέρα ενός 19χρονου αγοριού, αγιογράφο στο επάγγελμα και πρώην αεροσυνοδό της ρωσικής εταιρείας Aeroflot, που από τα 18 της χρόνια πορεύεται στη ζωή όπως ακριβώς και στο βουνό: σχεδόν μοναχικά, αλλά με ενθουσιασμό και πραότητα, αναζητώντας πάντα τις δύσκολες κορυφές, την θεϊκή ισορροπία.
Τη δοκιμασία της θα ακολουθήσει, σιωπηρά, ο επαγγελματίας φωτογράφος Μπάμπης Γκιριτζιώτης, ο οποίος θα βρεθεί στις ίδιες αντίξοες συνθήκες με την Ελληνίδα αθλήτρια, με έναν και μοναδικό στόχο: να «παγιδεύσει» στον φακό του μερικές μόνο στιγμές του αγώνα.
Για τον σκοπό αυτό θα διανύει πεζός, καθημερινά και επί 13 μέρες, τις ίδιες αποστάσεις των αθλητών για να πετύχει λίγες μόνο λήψεις, κάθε φορά που θα τους συναντά σε ένα σημείο της διαδρομής.
Είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, που παρακολουθεί τον αγώνα. Πέρσι, συνόδευσε τον αθλητή ορεινών αγώνων τρεξίματος Νίκο Καλοφύρη, ο οποίος τελικά κατέκτησε την τρίτη θέση στην γενική κατάταξη του Solokhumbu trail. Εργάζεται ως επαγγελματίας φωτογράφος στη Θεσσαλονίκη και έχει δημιουργήσει μια ξεχωριστή φωτογραφική ομάδα (την GO-Mountain Running Photos), που ασχολείται με την κάλυψη αγώνων mountain run, mountain bike και γενικότερα με δραστηριότητες που γίνονται στο βουνό (www.go-mrp.com).
Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της ομάδας αυτής αποφάσισε να ζήσει ως ο μοναδικός έλληνας φωτογράφος, την εμπειρία του αγώνα του Νεπάλ.
«Επαγγελματικά, ήταν μια πρόκληση για μένα, καθώς δεν έχει γίνει κάτι παρόμοιο από άλλον Έλληνα φωτογράφο. Ωστόσο, αποτελεί και μια μοναδική εμπειρία, καθώς ο αγώνας σού δίνει τη δυνατότητα να ταξιδέψεις, να δεις και να ζήσεις από κοντά την κουλτούρα των κατοίκων μιας άλλης χώρας. Εκτός από τις λίγες στιγμές που έχεις στη διάθεσή σου να καλύψεις των αγώνα των αθλητών, τις υπόλοιπες ώρες πορεύεσαι μέσα στη φύση, ζεις, τρως και συναναστρέφεσαι με τους ντόπιους» εξηγεί και υπογραμμίζει ότι ο πλούτος τέτοιων εμπειριών εξισορροπεί τις δυσκολίες του εγχειρήματος.
Ο Μπάμπης Γκιριτζιώτης θα φροντίσει την κάλυψη του αγώνα της Ναταλίας και μέσω του δορυφορικού ίντερνετ, θα παρουσιάζει καθημερινά κείμενα και φωτογραφίες από την προσπάθεια της αθλήτριας. Επιπλέον η καθημερινή διαδρομή της Ναταλίας θα εμφανίζεται στο google map, ζωντανά, μέσω δορυφορικού πομπού.
Ο υπερ-μαραθώνιος και οι νεπαλέζοι αχθοφόροι Σέρπα
Τον αγώνα ετάπ «Solokhumbu trail», που θα ξεκινήσει στις 4 Νοεμβρίου και περιλαμβάνει 13 αγωνιστικές μέρες, διοργάνωσε πριν από τρία χρόνια ο Νεπαλέζος αθλητής διεθνών μαραθωνίων βουνού και Sherpa (Σέρπα), Dachhiri Dawa.
Οι συνολικά 50 αθλητές από διάφορες χώρες του κόσμου, διανύουν καθημερινά μια συγκεκριμένη χιλιομετρική απόσταση (κατά μέσο όρο 24 χιλιόμετρα τη μέρα), καλύπτοντας συνολικά 300 χιλιόμετρα, σε υψόμετρο που φτάνει μέχρι τα 5535 μέτρα.
Οι συνθήκες του αγώνα είναι ιδιαίτερα αντίξοες, καθώς οι αθλητές μετά την καθημερινή σκληρή καταπόνηση σε χαμηλές θερμοκρασίες (ανώτατη θερμοκρασία 5 βαθμοί), διαμένουν σε σκηνές ή σε καταλύματα, όπου το βράδυ η θερμοκρασία πέφτει κατακόρυφα, δεν υπάρχει θέρμανση, ζεστό νερό ή άφθονο φαγητό.
«Η καθημερινή καταπόνηση εξαντλεί το σώμα, με αποτέλεσμα να πέφτει η θερμοκρασία του. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια ενός ζεστού δωματίου και ο μόνος τρόπος να την διατηρήσεις είναι τα ζεστά ρούχα», ανέφερε η Ελληνίδα αθλήτρια.
Ο αγώνας, ωστόσο, έχει μια ακόμη ιδιαιτερότητα. Τους αγωνιζόμενους αθλητές ακολουθεί, πεζή, μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων που φροντίζουν τους αθλητές, όπως γιατροί, μάγειρες και … οι αχθοφόροι Σέρπα- μια φυλή του Νεπάλ, που ζει στα ορεινά χωριά μεγάλων υψομέτρων και έχει ως βιοποριστικό μέσο την μεταφορά του προσωπικού εξοπλισμού των αθλητών ή των τουριστών, που καταφτάνουν στα δημοφιλή βουνά της χώρας τους, καθώς δεν υπάρχει η δυνατότητα μεταφοράς με ζώα ή άλλα μέσα.
«Οι Σέρπα είναι οι καλύτεροι ορειβάτες στον κόσμο, αλλά γι αυτούς οι μεταφορές είναι επάγγελμα, που γίνεται καθαρά για βιοποριστικούς λόγους. Πρέπει να είναι υγιείς και δυνατοί, επειδή πραγματοποιούν καθημερινά ορεινές διαδρομές δεκάδων χιλιομέτρων, καθημερινά, κουβαλώντας εξοπλισμούς και τρόφιμα στους ώμους τους, που ξεπερνούν τα 20 κιλά» ανέφερε η Ναταλία.
Η διοργάνωση προσφέρει έναν επιλεγμένο αχθοφόρο Σέρπα για κάθε αθλητή, προκειμένου να μεταφέρουν τον προσωπικό τους εξοπλισμό (15 κιλά).
Μια ζωή γεμάτη βουνά
Η Ναταλία εξασφάλισε τη συμμετοχή της στον δημοφιλή διεθνή μαραθώνιο βουνού, όταν πέρσι το καλοκαίρι (Ιούνιος 2010), κατέκτησε την πρώτη θέση, ανάμεσα στις Ελληνίδες αθλήτριες και τη δεύτερη θέση στην γενική κατάταξη, στον Μαραθώνιο του Ολύμπου (Olympus Marathon), όπου οι αθλητές καλούνται να καλύψουν, τρέχοντας, 45 χιλιόμετρα, ανεβο-κατεβαίνοντας ουσιαστικά το βουνό, σε ύψος μέχρι 2680 μέτρα, μέσα σε μόλις 6 ώρες και 20 λεπτά.
Στον μαραθώνιο του Ολύμπου συμμετείχε, πολλές χρονιές, πετυχαίνοντας πάντα μια θέση στην τριάδα, ενώ το 2007 την πρώτη. Ανελλιπείς και εξίσου πετυχημένες ήταν οι συμμετοχές της σε πολλούς υπερ-μαραθώνιους βουνού ανά την Ελλάδα, άνω των 100 χιλιομέτρων.
Στην Τιφλίδα όπου μεγάλωσε, πρωτοασχολήθηκε με την ορειβασία σε ηλικία 18 ετών, φοιτώντας σε κρατική σχολή ψηλού βουνού, όπου έμαθε την χρήση εξοπλισμών βουνού, διαβίωση και δύσκολες πορείες. Έκτοτε, διένυσε χιλιάδες χιλιόμετρα σε βουνά του Καυκάσου, με ψηλότερη ωστόσο κορυφή τα 4200 μέτρα.
«Το όνειρό μου ήταν μια εμπειρία στο εξωτερικό, σε πολύ υψηλότερα βουνά, ωστόσο, δεν είχα ποτέ αυτή την ευκαιρία. Γι’ αυτό ο αγώνας του Νεπάλ είναι για μένα ταξίδι ζωής και με ενθουσιάζει. Αν τα καταφέρω θα βάλω στόχο την επόμενη χρονιά να συμμετάσχω στον αγώνα του γύρου της κορυφής Αναπούρνα (πάλι στο Νεπάλ), των 360 χιλιομέτρων» ανέφερε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ.
Η 46χρονη αθλήτρια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, λόγω οικονομικών δυσκολιών, την αγαπημένη της ασχολία, όταν βρέθηκε το 1991 στην Ελλάδα, και μόνο μετά από μία δεκαετία, η επαφή της με τον ΣΕΟ (Σύλλογος Ελλήνων Ορειβατών) της έδωσε και πάλι την ευκαιρία να επιστρέψει στις αναβάσεις στα βουνά, ενώ παρακολούθησε την σχολή αναρρίχησης, που της εξασφάλισε το δίπλωμα της ομοσπονδίας.
Στην Ελλάδα ασχολήθηκε με την αγιογραφία αρχικά για βιοποριστικούς λόγους, αξιοποιώντας τις σπουδές της στη Σχολή Καλών Τεχνών της Τιφλίδας, και συνεργάστηκε με γνωστούς αγιογράφους της Θεσσαλονίκης. Εδώ και 20 χρόνια διατηρεί το εργαστήριό της στο κέντρο της πόλης, όπου και ασχολείται με φορητές εικόνες, έχοντας αναπτύξει το ιδιαίτερο προσωπικό ύφος στην βυζαντινή τεχνική.
Η καθημερινότητά της περιλαμβάνει ένα αυστηρό πρόγραμμα προπόνησης, με τρέξιμο σε γήπεδο και στο βουνό, που δεν σταματά ούτε τον χειμώνα. «Όταν τον χειμώνα τα μονοπάτια στα βουνά, είναι κλειστά, λόγω χιονιού, κάνουμε με άλλους συναθλητές πεζοπορία με χιονοπέδιλα. Αυτή είναι η χειμερινή προπόνηση αντοχής και δύναμης, ζεις κάτι πολύ πιο δυνατό, είσαι εκτεθειμένος, δεν υπάρχει κανείς να σε σώσει, αν κάτι πάει λάθος, είσαι εσύ και το βουνό μόνο, τίποτα άλλο», λέει με φυσική απλότητα η Ναταλία.
Την αγάπη της για τα ψηλά βουνά εκφράζει και με έναν άλλο τρόπο: «Θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τρέξιμο, αλλά όχι χωρίς βουνό. Νιώθω διαφορετικά στην ψυχή μου όταν βρίσκομαι εκεί, θέλω να ζήσω τις σκληρές συνθήκες, τον αέρα, την ομίχλη, τον πάγο, το κρύο».
Όσο για την μοναχική πορεία που ακολουθεί τόσο στη δουλειά της όσο και στο άθλημα που επέλεξε, σχολιάζει: «Ένας μοναχός κάποτε μου είπε: ‘Και οι δύο ασχολίες σου είναι κοντά στον Θεό’. Όπως με τις αγιογραφίες έτσι και με το βουνό, όσο ανεβαίνεις, απομακρύνεσαι από τους ανθρώπους και έρχεσαι κοντά στον Θεό. Δεν είναι εύκολο πάντα, αλλά είναι αλήθεια, ότι αισθάνομαι την παρουσία του, ακόμη και στην καθημερινή μου ζωή».
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
Ναταλία Παπουνίδου, βιογραφικό
Η Ναταλία Παπουνίδου γεννήθηκε το 1965 στην Τιφλίδα της Γεωργίας. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών και παρακολούθησε τη Σχολή Αεροσυνοδών. Με την ολοκλήρωση των σπουδών της, το 1986 και ως το 1991 ταξίδευψε, εργαζόμενη ως αεροσυνοδός, σε πολλά σημαντικά ορθόδοξα κέντρα και απέκτησε εμπειρία στην αγιογραφία από τις επισκέψεις της σε μεγαλοπρεπείς ναούς.
Το 1991 οι πολιτικό-κοινωνικές αλλαγές στην Κεντροανατολική Ευρώπη την οδήγησαν στην Ελλάδα, όπου άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την αγιογραφία. Eίναι μέλος της Ομάδας των παλιννοστούντων Ελλήνων ομογενών καλλιτεχνών, έχοντας στο ενεργητικό της σημαντικές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις. Το έργο της έχει αποσπάσει αξιόλογες κριτικές και αφιερώματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει αποτελέσει αντικείμενο μεταπτυχιακής εργασίας.
ΑΓΩΝΕΣ
2004, 4η γυναικών, χρόνος 08:30′
2005, 4η γυναικών, χρόνος 08:08′
2007, 1η γυναικών, χρόνος 06:43′
2008, 2η γυναικών, χρόνος 06:36′
2004, χρόνος 04:14′
Μαραθώνιος Πέλλας
2007, 2η γυναικών (χρόνος 03:14′)
2007, Υπερμαραθώνιος 102 χλμ., 2η γυναικών & 8η γενικής κατάταξης, χρόνος 12:23′
2008, Υπερμαραθώνιος 111 χλμ., 3η γυναικών & 20η γενικής κατάταξης, χρόνος 16:02′
2009, Υπερμαραθώνιος 123 χλμ., 2η γυναικών & 6η γενικής κατάταξης, χρόνος 21:43′
2010, Υπερμαραθώνιος 164 χλμ., 1η γυναικών & 7η γενικής κατάταξης, χρόνος 21:43′
UTMBUltra-TrailduMont-Blanc
2010, Υπερμαραθώνιος 88 χλμ. στη Γαλλία, 18η γυναικών, χρόνος 16:00′
