Ήταν η εποχή που οι γυναίκες μπορούσαν για πρώτη φορά να πηγαίνουν μόνες τους στο ταχυδρομείο. Μοιάζει ασήμαντο αλλά δεν είναι: για πρώτη φορά ήταν σε θέση να ανταλλάσουν καυτές επιστολές με τους υποψήφιους εραστές ή θαυμαστές τους και να διατηρούν επαφή με τις εξωσυζυγικές τους σχέσεις χωρίς να χρειάζεται να βασίζονται στην εχεμύθεια κάποιας υπηρέτριας ή σε φίλες τους.
Ήταν η εποχή που άρχισαν να κυκλοφορούν πάνω σε ποδήλατα, μόνες τους. Ήταν η εποχή που οι άντρες άρχισα να ενοχλούνται από την ανεμελιά τους.
Μη φοβάσαι
Μη λιποθυμήσεις στο δρόμο
Μη φοράς αντρικό καπέλο
Μην φοράς σφιχτό κορσέ
Μην ξεχνάς την τσάντα με τα εργαλεία
Μην περηφανεύεσαι για τις μεγάλες αποστάσεις που διανύεις
Μην κριτικάρεις τα πόδια των άλλων
Μην αρνείσαι τη βοήθεια στις ανηφόρες
Μην φοράς ρούχα που δεν σου χωράνε
Μην φοράς κοσμήματα
Μην κάνεις αγώνες
Μην φοράς μπότες με κορδόνια, είναι κουραστικά
Μη φαντασιώνεσαι ότι όλοι σε κοιτάνε
Μην πας στην εκκλησία φορώντας τα ρούχα ποδηλάτου
Μην συναγωνίζεσαι προτεραιότητα με τα τραμ
Μην μασάς τσίχλα. Εξάσκησε τα σαγόνια σου σε ιδιωτικό χώρο
Μην ρωτάς «σου αρέσουν τα παντελόνια μου;»
Μην μιλάς με αργκό ποδηλάτου. Αυτό άφησέ το στα αγόρια
Μην κυκλοφορείς στο σκοτάδι χωρίς συνοδό
Μην αφήνεις ελεύθερα τα μακριά ξανθά σου μαλλιά
Μην συζητάς τα παντελόνια σου με όποιον άντρα ξέρεις
Μην το παρακάνεις. Το ποδήλατο είναι διασκέδαση, όχι δουλειά
Μην αγνοείς τους οδικούς κανόνες επειδή είσαι γυναίκα
Μην κάνεις ποδήλατο με τα ρούχα του αδερφού σου «για να δεις πώς είναι»
Μην ασχολείσαι με ρεκόρ και σπάσιμο ρεκόρ. Αυτό είναι για τα σπορ.
Δημοσιεύτηκε το 1895 στην εφημερίδα New York World από συγγραφέα αγνώστου φύλου
